سندرم تونل کارپال چیست؟ علائم و راه پیشگیری از آن | مجله پوست و مو

سندرم تونل کارپال (CTS) تقویت وابسته با عصب است که سبب ایجاد درد و بی حسی در مچ دست و دست‌ها می‌شود.

این مریضی زیادتر در خانم ها دیده می‌شود. این مریضی زیادتر در بزرگسالانی رخ می‌دهد که کارهایی همانند مونتاژ را انجام می‌دهند. چنین کارگرانی سه برابر زیادتر از دیگر مردم در ریسک دچار به این مریضی قرار دارند.

تونل کارپال گذرگاهی در مچ دست است که عصب مدیان (عصب اصلی دست)، تاندون فلکسور (که انگشت را خم می‌کند) و دیگر بافت‌های نرم همانند رباط‌ها و رگ‌های خونی رامراقبت می‌کند. بر اساس گفته‌های آکادمی جراحان ارتوپدی در آمریکا؛ سندرم تونل کارپال وقتی اتفاق می‌افتد که بافت‌های احاطه کننده تاندون فلکسور متورم می‌شوند و فشاری بر روی عصب مدیان وارد می‌کنند.

این فشار قادراست سبب ایجاد درد در مچ دست و دست شود. سندرم تونل کارپال قادراست علت ها خیلی بیشتری داشته باشد.

بعضی از مردم تونل کارپال کوچک تری دارند و این موضوع در کل خانواده دیده می‌شود.

دیگر عاملهایی که سبب ایجاد این سندرم می‌شود جمله است از:

• تروما یا اسیب به مچ دست که سبب ایجاد تورم شود.
• بیش فعالی غده هیپوفیز
• کم کاری تیروئید
• آرتریت روماتوئید
• فشارهای کاری
• مصرف مکرر از ابزارهای مرتعش کننده دست
• احتباس مایع در دوران بارداری یا یائسگی
• پیشرفت کیست یا تومور در کانال

هنوز شواهد استواری وجود ندارد که ثابت کند حرکات تکراری و مداوم دست و مچ دست در طول کار قادراست سبب بروز این سندرم شود.

حرکات تکراری که در کارهای متفاوت انجام می‌شود امکان پذیر است با دیگر مریضی‌ها همانند بورسیت و التهاب تاندون در رابطه باشد. فعالیت‌های تکراری همینطور امکان پذیر است در نویسندگان نیز سبب ایجاد درد در دست شود.

علامت‌های این سندرم همواره با آغاز بی حسی در شب به همراه درد در دست آغاز شود. همواره بیماران با چنین علامت‌هایی از خواب بیدار می‌شوند و بایست دست خود را تکان دهند تا درد تسکین یابد. علامت‌ها قادراست در طول روز نیز وجود داشته باشد.

مردمی که علامت‌هایی همانند بی حسی و درد در این ناحیه را تجربه می‌کنند بایست به یک دکتر کارشناس رجوع نمایند. این موارد امکان پذیر است به زمان برداشتن یا در دست گرفتن یک شیء نیز ظاهر شود.

با بدتر شدن تقویت، درد به مچ دست کشیده می‌شود و تا شانه یا داخل دست نیز دنباله نمایان می‌کند. وقتی که این تقویت حاد شود، مریض ضعیف شدن دست را شاهد خواهد بود.

تشخیص و آزمون:

برای شناسایی سندرم تونل کارپل دکتر امکان پذیر است یک معاینه بدنی انجام دهد. بعد از تحقیق احساس و قدرت دست، دکتر قادراست ازمون‌های زیادتری برای شناسایی انجام دهد.

این آزمون‌ها شامل EMG یا ازمون شتاب هدایت عصبی است. یک EMG که الکترومیوگرافی نیز ندلگرمیه می‌شود در این تقویت انجام خواهد شد. این آزمون خروجی الکتریکی عضلات را اندازه گیری می‌کند. دکتر یک سوزن کوچک داخل عضلات ویژهی قرار می‌دهد. این سوزن‌ها قادراست جریان الکتریکی عضلات را شناسایی کند.

ازمون شتاب هدایت عصبی نیز شتاب تکانه‌های الکتریکی در اعصاب را تحقیق می‌کند. برای انجام اینکار دو الکترود بر روی میزان پوست قرار می‌گیرد و شوکی به اعصاب فرستاده می‌شود. شتاب بر اساس مسافتی که تکانه طی می‌کند سنجیده می‌شود. این آزمون electroneurography یا EneG نیز ندلگرمیه می شود.

برای موارد خفیف سندرم تونل کارپال، همواره احتیاجی به جراحی نخواهد بود. اگر این مریضی در مرحله های اولیه شناسایی داده شود می‌توان جلوی پیشرفت آن را گرفت اما اگر بدون معالجه رها شود امحل بدتر شدن تقویت وجود دارد.

داروهای بدون نسخه همانند داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی و یا NSAID ها ( آسپیرین، ایبوپروفن و دیکلوفناک) ، قادراست درد مربوط به التهاب را کم شدن دهد. دکتر نیز قادراست کورتیکواستروئید نظیر پردنیزولون به تونل کارپال برای تسکین درد تزریق کند.

اگر مریضی زمینه ای سبب ایجاد سندرم تونل کارپال شده است، معالجه این تقویت اکثر قادراست علامت های سندرم تونل کارپال را تا حد بیشتری کم شدن دهد.

در موارد شدید و حاد احتیاج به جراحی خواهد بود اما مریض قادراست معالجه‌های دیگری را امتحان کند و در صورت اثربخش نبودن به سراغ جراحی برود.

گزینه‌های جراحی شامل آندوسکوپی و عمل جراحی باز است. جراحی اندوسکوپیک شامل ایجاد دو برش کوچک در رباط است که بر روی اعصاب فشار می‌آورد.

جراحی باز شامل باز کردن منطقه با یک برش بزرگ است. با ورزش دادن ناحیه مریض نمی‌توان درد را کم شدن داد. این موارد نقادراست جانشینی برای معالجه‌های دیگر باشد. در بعضی از موارد مصرف ورزش قادراست علامت‌ها را بدتر کند به ویژه اگر فشاری بر روی تونل کارپال وارد شود. این فشار سبب بدتر شدن علامت‌ها می‌شود.

پیشنهاد می‌شود به زمان خواب، مچ دست در یک موقعیت طبیعی قرار گیرد تا فشار به تونل کارپال کم شدن یابد. دیگر اشکال معالجه ای همانند یوگا، کارمعالجه ای قادراست با برنامه‌های منظم دیگر همراه شود.

جلوگیری از سندرم تونل کارپال:

روش‌های متعددی برای کم شدن ریسک دچار به این مریضی وجود دارد. نکات زیر را همیشه به دلیل داشته باشید:

• وقتی که در حال انجام فعالیت‌هایی هستید که بر روی مچ دست فشار می‌اورد، مناسبتر است اندکی استآسان نمایید.
• محیط کاری خود را به نوع ای مرتب کردن نمایید که کمترین فشار بر روی مفاصل وارد شود. مردمی که کارهای تایپی را انجام می‌دهند بایست کیبورد خود را به نوع ای قرار دهند که مچ دست به زمان کار با آن گرفتار فشار نشود.
• به وضعیت بدنی خود در زمان کار کردن دقت نمایید. از خم کردن گردن و عضلات شانه پرهیز نمایید. این کار به تدریج تاثیر خیلی بدی بر روی مچ دست و دست خواهد داشت.
• مفاصل خود را ورزش دهید. اینکار از ایجاد سندرم جلوگیری می‌کند.
• وقتی که در حال انجام فعالیت‌هایی همانند نویسندگی و تایپ کردن هستید، از نیروی خوب مصرف نمایید. یعنیتلاش نمایید فشار بیشتری بر روی دست یا مچ دست وارد ننمایید.
• از ابزارهای ارگونومیک مصرف نمایید که فشار کمتری به مفاصل وارد می‌کند.

احتمالا تا به حال درمورد استخوان مچ‌دست فکر نکرده‌اید، مگر اینکه سندرم تونل کارپال را تجربه کرده باشید، تقویت دردناکی که با سوزش، درد، و سفتی در دست و مچ همراه است و گاهی اوقات درد به بازو‌ها هم سرایت می‌یابد.

این سندرم به‌عنوان مریضی کارمندان پشت میز نشین شناخته شده است، اما نشستن پشت کامپیوتر تنها علت دچاری به آن نمی‌باشد، کارشناسان تصور می‌کنند همواره تلفیقی از فاکتور های نظیر، وراثت، احتباس مایعات یا تقویتی نظیر دیابت و روماتیسم مفصلی فاکتور پدید آمدن آن است.

خبر مناسب این که، اکثر می‌توانید از نشانه ها دردناکی که به شما ضرر می‌رساند با پیروی از نکات زیر پیشگیری نمایید.

۱. به مچ دست خود استآسان دهید.

زمانی با آب سرد سروکار دارید یا در حمام، با دستانتان اندکی مهربان‌تر باشید: هر دست را از ناحیه مچ به ‌آرامی به‌ سمت بالا و پایین خم نمایید، برای چند دقیقه در هر سمت کشش دهید. سپس انگشتان خود را نیز خم نمایید و کشش دهید.

۲. کمتر فشار بیاورید.

مطلب، احتیاجی نیست که صفحه کلید کامپیوتر را بکوبید یا خودکارتان را برای اینکه درست کار کند، استوار بگیرید. اگر کیبورد و خودکار را به آرامی لمس نمایید به دستانتان برای آرامش یاری فراوانی کرده‌اید.

۳. روی وضعیت نشستن خود، کار نمایید.

افتادن به جلو روی صندلی قادراست روی مچ‌ و دست‌ها فشار وارد کند. در اینجا چهار بایست و نبایست از وضعیت خوب نشستن پشت میز را از زبان استادیار معالجه فیزیکی در دانشگاه علوم فیلادلفیا نقل می‌کنیم:

بایست: پاهایتان را صاف روی کف زمین نگه‌دارید و چشمانتان هم‌میزان صفحه‌نمایش کامپیوتر باشد. اگر میز و صندلی بلندی دارید، از یک زیرپایی برای صاف نگه‌داشتن پاهایتان یاری بگیرید.

بایست: مطمئن شوید که صندلی شما از انحنای پشتتان در پایین کمرمراقبت می‌کند.

بایست: با راه رفتن در اتاق کارتان به خود استراحت‌های منظم ۶۰ ثانیه‌ای بدهید، ایستادن وضعیت شما را خوب شدن می‌قسمتد.

نبایست: پاها را به مدت زیاد دراز یا روی هم نگه ندارید. برای کم کردن تنش مفصل مچ‌پا، زانوها و باسن، آنان را در زاویه ۹۰ درجه نگه دارید.

۴. دستانتان را گرم نگه‌دارید.

ماندن در اتاق سرد سبب می‌شود دستانتان سرد شوند، و نتیجتا منجر به درد ‌شود. اگر نمی‌توانید دما را مرتب کردن نمایید، یک جفت دستکش بدون جای انگشت را بپوشید، امکان پذیر است در ابتدا احمقانه به‌دید آید، اما بعدها دستانتان از شما قدردانی خواهند نمود.

۵. تمرینات یوگا انجام دهید.

هر نوع ورزش قدرتی برای مفاصل فوق‌العاده است و در این میان یوگا به طور ‌ویژه برای کم کردن درد و انعطاف‌پذیری مچ دست شناخته‌تر شده است. تمرینات یوگا مختص تسکین ‌دهنده‌ها‌ی درد را برای زیاد شدن تحرک امتحان نمایید.